Meander had een interview met de Franse dichteres Véronique Pittolo (Douai, 1960). Het interview is hier te lezen. Van Pittolo verscheen ook een vertaling in het recente nummer van Terras. Onderstaand gedicht is een fragment uit HET MEISJE EN UTOPIEËN (beginfragment), vertaald door Rokus Hofstede en hier te lezen.
(…)
Voor knappe meisjes met een smalle taille is het
makkelijker: volkomen onafhankelijk als ze zijn,
worden ze bevoorrecht. Toch is de grond wankel
voor een vurig jong ding, toch zijn de muren
scheef.
Wat het meisje verklaart, zijn de gemiste treden.
De anderen voegen zich bij de onbekoorlijke
massa, de zusjes voor de spiegels.
Het is verbijsterend. Voor haar weerschijn grimast
het lelijke wicht. Om dat ene mooie meisje te zijn
tussen alle andere, moet je bedrog plegen met je
spiegelbeeld.
(…)