Charles Ducal geeft in dit gedicht een stemadvies. Het gedicht is geïnspireerd op het monument van kunstenaars Lucas Bernaerts en Luc Cauwenberghs op het Quinten Metsysplein in Leuven.
STEMADVIES
van de zes van Leuven*
Slapeloze nacht vóór de stemming.
Zes mannen staan op uit het plein,
uit de krijtlijn, de koperen bloedplas
en gaan door de straten, dwars
door de late drinker, het kussend stel,
de zingende student, en slaan hun kop
op de deuren, de klop van zes schedels
die als een geheugen hun dood
willen ingeprent in ieder huis.
In de slapende hoofden gisten de leuzen,
dobberen onvrede, wrevel en angst
voor de tijden die zwart zijn, fluiten
de stemmenvangers hun deuntjes opnieuw
en opnieuw tot de prachtigste leugens.
De huizen zijn zonder voedsel voor inzicht
en strijd. Het is tijd om op te staan,
bonken de schedels. Het is zo lang geleden
dat het de slaap niet verstoort. Maar hier
of daar moet er een toch ontwaken, een
die onthoudt wat hij juist heeft gedroomd.
* In Leuven werd op het Quinten Metsysplein een monument gerealiseerd op vraag van ABVV Vlaams-Brabant. De kunstenaars Lucas Bernaerts en Luc Cauwenberghs verwerkten de zes betogers voor algemeen enkelvoudig stemrecht, die op 18 april 1902 door de burgerwacht werden doodgeschoten, in marmer en koper tot een blijvende herinnering.