Over hoe dit gedicht gaat eindigen
Over hoe dit gedicht gaat eindigen
valt vooralsnog niets te zeggen
vooralsnog heb ik niemand gezegd
hoe dit gedicht gaat eindigen
vandaar die menigte die zich verzamelt
voor mijn raam
niemand zou het slot willen missen
en elke bewoner van de stad
kijkt op mijn vingers door een verrekijker
ik sta op kleed me aan drink mijn koffie
ik besef dat ik iedereen op de zenuwen werk
maar weet echt niet zomaar te zeggen
hoe dit gedicht gaat eindigen
zelfs de koning en zijn raadsheren
hebben zetels laten aanrukken
en zijn op de voorste rij gaan zitten
en wachten daar geduldig af hoe dit gedicht
gaat eindigen
©Matei Vişniec, De stad met een enkele bewoner (1982)
Vertaling Jan H. Mysjkin
Matei Vişniec is op 29 januari 1956 geboren in Rădăuţi, in de Roemeense provincie Moldavië. Hij studeerde wijsbegeerte en was één van de Roemeense ‘Tachtigers’. Tussen 1980 en 1984 brengt Vişniec niet minder dan drie bundels uit: La noapte va ninge (Vannacht zal het sneeuwen, 1980), Oraşul cu un singur locuitor (De stad met een enkele bewoner, 1982) en Înţeleptul la ora de ceai (De wijze op het thee-uur, 1984). Met die bundels sluit Vişniec zich aan bij de traditie van het
ironische of groteske gedicht. Vraagt in 1987 politiek asiel aan in Frankrijk.
(Uit het themanummer ‘Romanian Rhapsody’ van Deus Ex Machina 2007.)