In DEM187 staan leven en werk van Jorge Semprún (1923-2011) centraal. Een schrijver die met beide voeten in de vorige eeuw stond en om meerdere redenen als representatief geldt voor wat Eric Hobsbawm ‘the Age of Extremes’ noemde – een periode die bloedvergieten en barbaarsheid op immense schaal kende, die totaal tegengestelde politieke ideologieën zag opkomen en met elkaar zag botsen, en die tegelijkertijd uitmondde in een ongeëvenaarde welvaartsexplosie. Precies 100 jaar na Semprúns geboorte op 10 december 1923 lijkt het ons het geschikte moment om het werk van deze homme de lettres et homme d’action van onder het stof te halen. Dit laatste mag je overigens letterlijk nemen, want Semprúns werk wordt al geruime tijd niet meer uitgegeven in het Nederlands.
In deze Semprún-special komen verschillende aspecten van zijn leven en werk aan bod. Zo focust Vincent Scheltiens op de ‘Spaanse’ Semprún. Jørg van Caulil belicht het belang van Buchenwald in Semprúns werk, terwijl Max Moragie de verschillende alter ego’s van Semprún vanuit een psychologische invalshoek bekijkt. Vertrekkend vanuit zijn roman La montagne blanche beschrijft Sarah De Grauwe hoe Semprún in zijn werk met genderverschillen omgaat. Wim Michiel concentreert zich op de filmscenario’s van Semprún. De essayistische bijdragen worden afgewisseld met en geïllustreerd door fragmenten uit Semprúns werk, al dan niet voor het eerst vertaald in het Nederlands.
De minifocus in deze DEM wordt volledig ingenomen door een korte oorlogsnovelle van de Roemeense schrijver Liviu Rebreanu (1885-1944). De vrije inzendingen zijn van Malon Bakker, Jan de Bas, Rogier de Jong, Maarten Jochems, Caty Moerman en Mona Thijs. Cover is van Jelle Jespers met een foto van Semprún door (c)Olivier Roller