Hoewel de televisie het anders toont, is een demarrage opvallend tweezijdig. Een ‘Daar gaat ie!’ roepende commentator richt onze blik op de versnelling van een ontketende renner, die, zoals het in de vorige DEMarrage wordt omschreven, ‘alles in gang zet’ en ‘de tegenstand dwingt de kaarten op tafel te leggen’. Een demarrage is de oerknal van de koers. Het is het moment waarop alles begint, maar ook waarop de verhouding tussen démarreur en diens tegenstanders wordt benadrukt. Sterker nog, de demarrage definieert de tegenstand als zij die de tanden stukbijten en met zweet druppelende oogleden een paar te sterke benen vooruit zien schieten.
De televisie smult van verliezers en winnaars. Maar een demarrage is ook een uitnodiging. Zet een wielrenner aan, dan vormt zich immers een slipstream. Er ontstaat een zuigkracht achter de versneller die achterop liggende coureurs kunnen gebruiken om bij te benen. De demarrage is dan wel in eerste instantie een vertrekkende, of zelfs knechtende beweging, onvermijdelijk zuigt het ook aan. Samen met de versnelling ontstaat met andere woorden de mogelijkheid om de démarreur te vervoegen, diens richting op te rijden en een medestander te worden in de vlucht.
Een literaire demarrage zoals deze DEM wil vooral dat tweede zijn, een versnelling van jonge talenten, niet ten koste van anderen, maar ten bate: hier trekken zij een slipstream in de hoop gevolgd te worden en zodoende de hedendaagse literatuur in al haar hedendaagsheid een betekenis te geven. In dat opzicht is DEM 186 gewijd aan Sixtine Bérard en Rand Helawi, twee schrijfsters die wij een duwtje in de rug geven, opdat zij ons in hun vlucht kunnen meetrekken. Zij hebben dan ook al wat op de teller hebben staan. Helawi publiceerde bijvoorbeeld al in DEM 169 over literatuuronderwijs en werd in 2020 opgepikt door Jozef Deleus Het Liegend Konijn, waar ze binnenkort opnieuw in verschijnt. Op haar beurt liet Bérard al van zich horen in Rekto:Verso en als schrijfresident van deBuren in 2022.
Als démarreuses nemen zij de pedalen, bijgestaan door DEM-redactielid Sylvie Marie, en Anneleen Van Offel. Helawi brengt in zestien pertinente gedichten de lezer rechtstreeks in contact met de ander, waarnaast Bérard twee proza-essayistische of essay-prozaïstische teksten brengt, die het tussenmenselijke proberen te traceren.
Zoals vorig jaar zijn de coverportretten en de foto’s van Helawi van fotograaf Jef Van Eynde. De andere foto’s van Sixtine werden genomen door Marijn Achten. De teksten van Helawi en Bérard worden telkens voorafgegaan door een interview, dat respectievelijk werd afgenomen door DEM-redactieleden Sylvie Marie en Dries Rombouts. De vormgeving is ook dit keer van Jelle Jespers.