Een andere vrouw uit ons Deus Ex Vagina-nummer is Annemarie Estor. Bij deze haar bijdrage mét illustraties
Uit mijn tijdschrift komt een look gegleden
een zomerse met zijden strokenrok, pastel,
zachte draperieën waar ze naakt mee lijkt,
en sproeten om als kruimels op te likken.
Maar als ik mijn bladen spreid,
knappen alle naden in mijn vest,
panden flapperen als rot gewas.
Mijn spijkerbroek is doordoorslecht,
er woont iets lompigs in dat elk jaar groter lijkt.
Been zit bleek in afgetrapte pijp.
Waan me zinnig met al die bevalligheid,
sleep mijn stokjespoten naar de spiegel
voor een oordeel over pieken, wieken.
Hopeloos te knippen aan de staken uit mezelf.
Ik staar vertraagd naar evenbeelden
maar mijn schouders zijn zo breed als bruggen.
Mijn rug is een gewelf van pennen
en wat moet ik met die vieze riem.
Avondparty. Vrouw gespeld in cocktail dress.
“Rafke, kind,
geen uitgespreide vlerken.
Dat kan echt niet op een feestje.
Wat zullen ze wel denken.
Je wil toch niet de raaf zijn
tussen de gepoederden?
Rafke uit het nest,
je snavel is dan wel van hout,
maar hou die wieken in je Calvin klein.”
Een strokenrokje nadert en ontvouwt:
“Jij zult de spreeuw der raven zijn.