Het nieuwe nummer van Deus Ex Machina is uit! Deus Ex Machina? Neen, deze keer heet ons tijdschrift Deus Ex Vagina, vrouwen voeren in dit nummer immers het hoogste woord. Bovendien heeft deze Deus maar liefst twee covers. Twee nummers dus in één. Een serieuze Deus Ex Vagina en een speelse. Aan jou om uit te zoeken wat je het meest bevalt. Dit zijn alvast de twee covers en de bijhorende voorwoorden!
Deus ex Machina verleidt als op een bal masqué en wordt Deus ex Vagina, een literair damesblad voor de spelende vrouw. Vrouwen van vandaag willen zich niet in een keurslijf laten dwingen door maatschappelijke conventies en vinden het leuk te experimenteren met verschillende rollen. De hedendaagse vrouw is niet enkel Madonna en Hoer, maar ook Coquette, Muurbloempje, Allumeuse, Duivelin, Keukenmeisje, Literair Wijf, Femme Fatale of Sirene. We openen dit nummer dan ook met een make-over van Anna Karenina, ontsproten aan de fantasie van Annelies Verbeke en geïllustreerd door de arty polaroids van Carmen De Vos. Ook voor zinnelijke poëzie is er plaats in dit nummer. Annemarie Estor laat haar ‘Rafke’ uitbreken in de haar geëigende sensuele stijl. De postbus van Tante Claire, alias Celia Ledoux, werd dan weer overspoeld met brieven van Desperate Dikkertjes en Puistenkopjes, verloren gelopen meisjes en wanhopige dames. Als onze therapeute van dienst heeft zij een hekel aan pathetisch zelfbeklag en reikt zij strategieën aan om een eigen weg uit te stippelen in deze bij voorbaat onrechtvaardige wereld. Helen White is geen onbekende in de wereld van de visuele poëzie. Zij heeft in haar werk voor Deus ex Vagina aandacht voor de kwetsbaarheid van de vrouw en haar seksualiteit. Onze rubriek Vraag het aan Vrouwkje was ooit een klassieker op de site van Club Propaganda. Voor DEM helpt Vrouwkje uitzonderlijk nog eens mensen met een writersblock en andere schrijversproblemen aan een uitweg. Vrouwkje Tuinman verzorgde ook een tweede bijdrage, namelijk een autobiografische zoektocht naar het waarom van de blijvende indruk die de Britse kinderboekenschrijfster Enid Blyton op haar heeft gehad. Rafaela beschrijft hoe ze ontwaakt uit een sensuele droom met in de hoofdrol een geniale minnaar. Els Moors verdicht en verbeeldt hoe volgens haar een wereldrijk ten onder gaat in een orgie van penetraties. Later in het nummer vormen Klaske Oenema, Els Moors en Sara ten Westenend samen een artistiek trio en geven ze een inkijk in een totaalervaring van tekst en beeld, naar aanleiding van A room of one’s own van Virginia Woolf. Olaf Risee leverde ons een fragment dat zo lijkt geplukt uit één van de best verkopende genres ter wereld, de stationsroman. De dichter Didi de Paris geeft zijn lijf aan zijn lief, en de dichter Stijn Vranken gaat uit de kleren onder het gedicht Vaag in zijn vel. Annemarie Estor en Lies Van Gasse verzorgen een martelkookrubriek. Hanneke Hendrix en Eva Mouton stellen voor u een horoscoop samen die uw leven zal veranderen. Deze laatste ontpopt zich ook tot trendwatcher met als nieuwste look die van het ‘literaire wijf’. Tot slot leest u gedichten van Maud Vanhauwaert, winnares van de literaire wedstrijd Frappant TXT 2010.
De foto’s zijn van Yoeri Hostie.
Wij wensen u veel spelplezier,
De redactie
Deus ex Machina en wordt Deus ex Vagina, een literair vrouwenblad voor de zelfbewuste vrouw. We beginnen met een blik in het verleden en vinden inspiratie bij Ninon de Lenclos. Zij leefde in de 17de eeuw en was een echte libertijnse vrouw. Ninon schreef vele brieven aan mannen. Deze brieven bevatten raadgevingen voor het veroveren van een vrouw en zijn geschreven met gevoel voor humor. U leest hier een selectie uit de correspondentie van Ninon de Lenclos aan Markies de Sévigné, voor het eerst in Nederlandse vertaling. Helen White leverde enkele visuele gedichten uit Our soft parts. In Het ondoordringbare pantser van de literatuur fileert Geraldine Reymenants het prijzencircus met een vrouwelijke insteek. Hierin wordt de vraag gesteld naar de manier waarop gender de beoordeling van het werk van schrijfsters beïnvloedt. Renate d’Hoker schrijft in het verhaal Drempelvlees de ondernemingen van een meisje dat wil ontmaagd worden. Anneke Smelik beschrijft in Het tijdperk van de gladjanus: het ideaal van het haarloze lichaam hoe haarloosheid het nieuwe schoonheidsideaal vormt. Zij stelt vast dat dit ideaal de grens tussen mens en dier scherp trekt, maar ook een aantal grenzen doet vervagen, namelijk die tussen kind en volwassene, man en vrouw, mens en machine. In Angst voor de ouderdom? Nederlandse glamour girls laten zich zien van hun verleidelijkste kant beschrijft Aagje Swinnen hoe oudere vrouwen als Patricia Paay zich willen profileren als erotisch aantrekkelijke vrouwen. Zij bespreekt hierbij ook het ironiserende werk Mature van de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf.
De foto’s zijn van Mozes De Bruyn.
Wij wensen u veel plezier,
De redactie
