DEM 170: Instagram

Het nieuwe nummer van Deus Ex Machina ligt in de handel. Het thema is Instagram en het nummer werd hiervoor in een heel toepasselijk formaat uitgegeven. Bemachtig nu je exemplaar voor slechts vijf euro.

Om je warm te maken, bij deze het voorwoord:covergesneden

Een greep uit recente Instagram-posts. Fajah Lourens post een filmpje waarin ze haar buikvel toont na haar zwangerschap. Ze schrijft: ‘Wees trots op je buikvel’ @mykillerbodymotivation. Jitske Van de Veire filmt zichzelf schaars gekleed en zonder filter op een niet echt flatterende, maar wel oprechte wijze. ‘Serving your reality’ #selflove. Deze vrouwen willen hiermee een positieve boodschap de wereld insturen: leef zoveel mogelijk zonder complexen en schaam je niet voor je imperfecte lichaam. En deze vrouwen zijn geen uitzonderingen. Steeds meer mensen willen hun onzekerheden tonen zonder schaamte, in een poging deze om te buigen tot een sterkte. Zo willen ze hun persoonlijk verhaal in eigen handen nemen door het zelf te schrijven of te filmen. Maar ondersteunt Instagram ons daadwerkelijk bij de verwerkelijking van onszelf?

We zijn altijd op zoek naar verhalen. In boeken, in theater, films, series, muziek, in het nieuws, in gesprekken, in instastories, op Instagram. Met de opkomst van sociale media als Facebook, en in het verlengde daarvan Instagram, heeft iedereen nu een makkelijk instrument ter beschikking om van het eigen leven een verhaal te maken en dat te delen met anderen. Het beeld dat we zo van ons leven verspreiden heeft een niet altijd vanzelfsprekende band met wat we dagelijks werkelijk beleven. De ‘insta’ in Instagram maskeert een soms mijlenverre afstand tot ons ‘echte’ leven.

Wat gebeurt er als we onszelf als personage nemen, ons leven als onderwerp, en dan vooral de kant tonen die we net verborgen willen houden? Deus Ex Machina wil de schaduwzijde van ons ‘gefilterde zelf’ op Instagram belichten. Als we de filters omdraaien en tonen wat normaal buiten beeld blijft, wat zien we dan? Krijgen we een meer authentiek zelfbeeld, of verzandt deze poging om authentiek te zijn zélf in een geconstrueerd imago? Is het überhaupt mogelijk om te ontsnappen aan de ‘filter’? Je creëert tenslotte een ‘beeld’ van jezelf, hoe oprecht of complexloos het ook mag zijn bedoeld. En als je iets toont waar je je zogezegd voor schaamt, is de schaamte dan nog wel echt, of wordt het dan niet juist schaamteloos, of erger, pose?

Eén ding is zeker, we kunnen niet ontsnappen aan verhalen. En vandaag worden die veelal geschreven op Instagram. In dit nummer van Deus Ex Machina onderzoeken we de band tussen het alomtegenwoordige medium en de literatuur. Dat doen we zowel aan de hand van (beeld)gedichten en proza, als met behulp van interviews en essays over (sociale) media en literatuur, waarin telkens een hoofdrol voor Instagram is weggelegd, maar met ruimte voor schaamte, de B-kant van het leven, de weggesneden stukjes of het lelijke, niet-visuele of geheel ongecoördineerde. 

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *