N.a.v. het jongste Decadentienummer van Deus Ex Machina: dit prozagedicht van Baudelaire illustreert de decadente levenshouding te voeten uit.
Wees altijd dronken! Dat is alles, het enige wat er
toe doet. Om niet de helse last te voelen van de Tijd die je
schouders breekt en je naar de aarde drukt, moet je je onophoudelijk
bedrinken.
Maar waaraan? Aan wijn, aan poëzie of aan deugdzaamheid,
net wat je wilt. Maar bedrink je.
En mocht je soms ontwaken op de trappen van een paleis,
in het groene gras van een greppel, in de sombere eenzaamheid
van je kamer, en merken dat de dronkenschap al verminderd
of verdwenen is, vraag dan aan de wind, de golven de sterren,
de vogels en de klok, aan al wat vliedt, al wat zucht, al wat
rolt, zingt of spreekt, vraag dan hoe laat het is; en de wind, de
golven, de sterren, de vogels en de klok zullen je antwoorden:
Het is tijd om dronken te worden! Bedrink je om geen ge-
martelde slaaf van de Tijd te zijn; bedrink je altijd maar weer!
Aan wijn, aan poëzie of aan deugdzaamheid, net wat je wilt!
Charles baudelaire (1821-1867) vertaling © menno wigman (uitgeverij voetnoot amsterdam, 1998)
Dit prozagedicht van Baudelaire werd opgenomen in de bloemlezing “Wees altijd dronken”, ingeleid en vertaald door Menno Wigman. Het bevat werk van onder anderen Verlaine, Mallarmé, Rimbaud, Huysmans, Lautreamont, Schwob, Laforgue en Lorrain. Helaas niet meer verkrijgbaar in de handel.