Deus Ex Machina

 Lieve lezers,

Vandaag of morgen zou hij in uw brievenbus moeten vallen, de nieuwe Deus Ex Machina, quasi volledig gewijd aan de Vlaamse schrijver Gust Gils (1924 -2002).

Een geschikter moment voor dit nummer bestond er niet, nu in Antwerpen het gedicht ‘de Pijnfuif’ van Gils op de zijgevel van café Köln aan de Stadswaag terecht zal komen en er in boekhandel Demian vanaf nu zaterdag tot 4 december een tentoonstelling over Gils loopt.

Op de opening van die expo die ‘een zeer verlaten reiziger’ heet, wordt het themanummer trouwens ook voorgesteld. Met woord, muziek en drank belooft het een gezellige avond te worden.

Allen welkom op de opening/presentatie op zaterdag 13 november om 20 uur in boekhandel Demian! (Hendrik Conscienceplein 16, Antwerpen)

Ook op 23 november om 14 uur is iedereen welkom aan café Köln voor de onthulling van de gedichtenmuur! (Stadswaag 4, Antwerpen)

De columnreeks ‘Death options’ van Celia Ledoux die DEM publiceerde in nummer 130, Overbodig nummer, is opgepikt door Humo en is vanaf deze week te lezen in het weekblad! Geweldig nieuws is dat! Deze week staan de columns over springen, doodbloeden en het gas in Humo, volgende week volgt de eetstoornis. De columns staan wel in licht gewijzigde vorm in de Humo, zo schrijft Ledoux onder de naam van Tante Claire en worden ze upgedatet met personen als Jef Vermassen. ‘De enige val-option die je nooit, echt nooit mag gebruiken is een parachutesprong. Voor je het weet stort Jef Vemassen zich op de zaak en wordt je Best Friend Forever veroordeeld wegens moord met voorbedachten rade.’

Bij wijze van celebration publiceren wij één column zoals hij in DEM werd opgenomen:

Doodbloeden

Moeilijkheidsgraad: voor gevorderden
Drama: very Hollywood
Verminkingsgraad: lichtjes leeggelopen met wat oppervlakteschade

Het Festival van de Fantastische Film, ’t slachthuis in Anderlecht, de boudin noir en Leopold II – Brussel heeft een hoop bloederige iconen. Doodbloeden is daarmee een echte mort du terroir. En natuurlijk heel dramatisch en pittoresk. Bovendien zijn er zoveel varianten op te bedenken dat ik er een drie weken lange special mee kan vullen.
Maar bloeden is vooral supertechnisch, meisjes. Verkijk je niet op hoe romantisch het eruitziet in maffiafilms of Rubensschilderijen; bij bloeden komt flink wat kijken. Want wil je echt je zeteltjes verpesten met een grote bloedvlek? En hoe zal bomma reageren als je haar nageslacht door de neus boort en haar geleende Perzische tapijt bederft?
Wie geen bloed kan zien, hoeft er niet aan te beginnen. Word maar eens gevonden met een mes in je hand, één krasje in de arm, flauwgevallen van de schrik? Dat betekent een leven lang door de vrienden uitgelachen worden als schijtlijster of jarenlange gezinstherapie omdat de kinderen getraumatiseerd zijn. Heb je erover nagedacht en staat je besluit vast? Respect! Dan gaan we ervoor zorgen dat je er ook in de dood op je best voorkomt. Dat ene moment wanneer hij je levenloos vindt wordt immers voor altijd op het netvlies van je vriendje of man gegrift.
Bloeden laat je prachtig herkenbaar en zelfs een paar kilo lichter achter. Gebruik dat instant-afvaleffect: trek dat glitterjurkje uit de kast of die één maat te kleine skinny jeans. Laat de rits maar openstaan; die krijg je na een litertje bloedverlies probleemloos omhoog.
Nog meer fun: je wapen kiezen! Een bot keukenmes is voor masochistische lomperiken. Te veel werk, en het bederft een hele outfit. Vraag jezelf af wat voor type je bent. Past een betrouwbaar Zwitsers mes bij je, vlieg je erin met een chefmes, of hou je van het strakke design van een stiletto? Trakteer jezelf in ieder geval op een nieuw scherp accessoire. Postuum kan geen bank meer klagen! En denk ook na over je perfecte setting. ‘Diva voor Een Avond’ zijn verdient doordachte enscenering. Bedek de meubels met plastic,want bloed maakt moeilijke vlekken, en zet kostbare spullen uit de weg – je mocht er eens op flauwvallen. De badkamer is ook een prima keuze. Doodbloeden in een bad is lekker ontspannen, en de schoonmaak achteraf kan een kind doen.
Zet voor het grote werk nog even een muziekje op, ontspan je met een kop thee of zelfs een vroege sherry, steek een geurkaarsje aan en neem de kat op schoot. Het is je laatste dag op aarde – relax en laat de afwas staan.
Nog een beetje bibbers? Geen zorgen. Leg gewoon een tourniquet. Dat kan makkelijk met een oude panty! De ader springt zo tevoorschijn, missen kan niet meer.
En nu komt het echte werk – hoewel, beloofd, het zal met al die voorbereidende extraatjes bijna als verwennerij voelen. Ga vooral voor je perfecte setting, en leef je uit.
Heb je geen inspiratie? Dan hebben we best een ideetje voor je. Foolproof en stijlvol, zoals je ons kent. Deze lukt altijd!
Laat een warm, geparfumeerd bad lopen, nestel je erin en laat je een half uurtje wegzakken. Ben je ontspannen genoeg, neem dan je mes dat je naast het bad hebt klaargelegd. Je zet het simpelweg aan de aders, slipt er zachtjes langs en laat dan je armen in het heerlijk warme water liggen.
Extra weetje? Schoonmaken is een eitje voor je geliefden. Even met een doekje langs de tegeltjes, de badkuip spoelen, en klaar is kees. Wees gerust: je laat geen spoortje achter.

Celia Ledoux aka Tante Claire

Vandaag werd de winnaar van de Debuutprijs 2010 bekendgemaakt. Die gaat jaarlijks naar de beste debuutroman van een Vlaamse auteur. Dit jaar is Joost Vandecasteele de winnaar met zijn verhalenbundel ‘Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij’. Vandecasteele was vorig jaar met zijn bijdrage ‘Waarom ik doe wat ik doe’ in Deus Ex Machina genomineerd voor het beste tijdschriftartikel. Hij greep toen net naast de prijs.

De jury kreeg dit jaar 12 debuten voorgeschoteld. Opvallend was de diversiteit aan genres die meende mee te kunnen dingen naar de onderscheiding: van chicklit en thrillers tot doorwrochte, loodzware historische romans. Twee romans staken er bovenuit:
‘Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor mintwaalfjarigen won (en dat het me spijt)’ van Ivo Victoria en ‘Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij’ van Vandecasteele.

Uiteindelijk ging deze laatste met de prijs lopen. Volgens de jury troont Vandecasteele ons mee in een spooky en tegelijk ook hedonistisch universum dat slechts een paar ademtochten in de toekomst ligt. Evengoed integreert hij invloeden uit labyrintische computergames of pulserende sciencefiction. De tien verhalen uit Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij denderen aan een helse rotvaart over je heen en zijn als een vernuftig onderaards gangenstelsel met elkaar verbonden. In die aanpak zag de jury meteen al de oeuvreschrijver ontkiemen.

Op 30 oktober 2010, de vooropening van de Boekenbeurs, zal Vandecasteele de prijs ter waarde van € 6.200 in ontvangst nemen.

Berichtgeving grotendeels overgenomen van: Cutting Edge

Tom Schoonooghe werkte mee als illustrator aan DEM 132 over Jeugdliteratuur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vroeg u zich ook al af welke drieste fotograaf de uitdaging aannam Didi de Paris te portretteren? Wij stellen hem graag aan u voor:

 

Arnout Camerlinckx is samen met Ilse Derden Grapes of Art. Grapes of Art is een hopeloos romantisch collectief dat fotografie en schilderkunst doet samensmelten tot de vloeistoffen film en lyriek. Samen met de dichter Dirk Vekemans en met de steun van Didi de Paris hebben zij een smelttraject ontworpen dat uitmondt in het Klebnikov Carnaval, een laatzomers gratis deelnemersfestival van de Vrije Lyriek. Het voortvloeisel Radio Klebnikov duikt dan weer wekelijks op via de Leuvense studentenradio Scorpio.
www.grapesofart.org 
khlebnikov.wordpress.com

 

 

 

 

Een andere vrouw uit ons Deus Ex Vagina-nummer is Annemarie Estor. Bij deze haar bijdrage mét illustraties

 

Uit mijn tijdschrift komt een look gegleden
een zomerse met zijden strokenrok, pastel,
zachte draperieën waar ze naakt mee lijkt,
en sproeten om als kruimels op te likken.

Maar als ik mijn bladen spreid,
knappen alle naden in mijn vest,
panden flapperen als rot gewas.

Mijn spijkerbroek is doordoorslecht,
er woont iets lompigs in dat elk jaar groter lijkt.
Been zit bleek in afgetrapte pijp.

Waan me zinnig met al die bevalligheid,
sleep mijn stokjespoten naar de spiegel
voor een oordeel over pieken, wieken.
Hopeloos te knippen aan de staken uit mezelf.

 Ik staar vertraagd naar evenbeelden
maar mijn schouders zijn zo breed als bruggen.
Mijn rug is een gewelf van pennen
en wat moet ik met die vieze riem.

Avondparty. Vrouw gespeld in cocktail dress.

 “Rafke, kind,
geen uitgespreide vlerken.
Dat kan echt niet op een feestje.
Wat zullen ze wel denken.

Je wil toch niet de raaf zijn
tussen de gepoederden?

Rafke uit het nest,
je snavel is dan wel van hout,
maar hou die wieken in je Calvin klein.”

Een strokenrokje nadert en ontvouwt:

“Jij zult de spreeuw der raven zijn.

 

Annemarie Estor

 

Allen en ieder die Deus Ex Machina liefheeft!

Nu het 133ste nummer van de persen rolt, mag de redactie met trots zeggen dat zij (en hun voorgangers) al het één en ander bereikt hebben. Onze themanummers hebben al quasi de literatuur uit alle landen bepoteld, heel wat grootmeesters als Franz Kafka en Paul Valéry in het licht gezet en kaarten voorts onderwerpen aan die gaan van cynisme naar verslaving over melancholie naar apocalyps. Allemaal heel erg interessant dus! Toch heeft het voor sommigen onder onze redactieleden ook een schaduwzijde, namelijk een berg tijdschriften die van kelder, over badkamer en slaapkamer naar de zolder opstijgt.

Tijd voor een uitverkoop dus! En niet zomaar één: een Vijf-Voor-Twaalf-uitverkoop! Dat betekent niet alleen dat je er heel snel bij moet zijn om de tijdschriften te redden van een vreselijk lot, maar ook dat je maar liefst vijf nummers voor de luttele prijs van twaalf euro krijgt.  Dat betekent slechts 2,4 euro voor één tijdschrift. Belachelijk weinig voor tijdloze literatuur.

Wat moet je doen? Zend als de bliksem een mailtje naar redactie@deusexmachina.be met daarin de boodschap: ‘Ja, ik wil er vijf voor twaalf!’. Een onschuldige kinderhand zal dan vijf oude en nieuwere nummers voor je uitkiezen en ze naar je opsturen.  Wees gerust, je zult niet teleurgesteld zijn. Toch kan je uiteraard ook  altijd enkele suggesties doen aan de kinderhand. Kijk daarvoor bijvoorbeeld eens naar ons archief. Ook mag je gerust aangeven welke nummers je niét wilt. Omdat je ze al hebt, bijvoorbeeld.

Verzendkosten? Die zijn inbegrepen. Vergeet dus zeker je adres niet te vermelden in je mailtje.

Ben je er niet van overtuigd dat onze oude nummers jou nu nog zouden kunnen boeien? Lees er dan deze vier jaar oude recensie van ons blad eens op na. Wedden dat je het toch zult voelen kriebelen?

Een van de wonderbaarlijke vrouwen uit het Deus Ex Vagina-nummer is Helen White. In onderstaand filmpje draagt ze het gedicht ‘Distant Thunder’ voor:

Het nieuwe nummer van Deus Ex Machina is uit! Deus Ex Machina? Neen, deze keer heet ons tijdschrift Deus Ex Vagina, vrouwen voeren in dit nummer immers het hoogste woord.  Bovendien heeft deze Deus maar liefst twee covers. Twee nummers dus in één. Een serieuze Deus Ex Vagina en een speelse. Aan jou om uit te zoeken wat je het meest bevalt. Dit zijn alvast de twee covers en de bijhorende voorwoorden!

 

Deus ex Machina verleidt als op een bal masqué en wordt Deus ex Vagina, een literair damesblad voor de spelende vrouw. Vrouwen van vandaag willen zich niet in een keurslijf laten dwingen door maatschappelijke conventies en vinden het leuk te experimenteren met verschillende rollen. De hedendaagse vrouw is niet enkel Madonna en Hoer, maar ook Coquette, Muurbloempje, Allumeuse, Duivelin, Keukenmeisje, Literair Wijf, Femme Fatale of Sirene. We openen dit nummer dan ook met een make-over van Anna Karenina, ontsproten aan de fantasie van Annelies Verbeke en geïllustreerd door de arty polaroids van Carmen De Vos. Ook voor zinnelijke poëzie is er plaats in dit nummer. Annemarie Estor laat haar ‘Rafke’ uitbreken in de haar geëigende sensuele stijl. De postbus van Tante Claire, alias Celia Ledoux, werd dan weer overspoeld met brieven van Desperate Dikkertjes en Puistenkopjes, verloren gelopen meisjes en wanhopige dames. Als onze therapeute van dienst heeft zij een hekel aan pathetisch zelfbeklag en reikt zij strategieën aan om een eigen weg uit te stippelen in deze bij voorbaat onrechtvaardige wereld. Helen White is geen onbekende in de wereld van de visuele poëzie. Zij heeft in haar werk voor Deus ex Vagina aandacht voor de kwetsbaarheid van de vrouw en haar seksualiteit. Onze rubriek Vraag het aan Vrouwkje was ooit een klassieker op de site van Club Propaganda. Voor DEM helpt Vrouwkje uitzonderlijk nog eens mensen met een writersblock en andere schrijversproblemen aan een uitweg. Vrouwkje Tuinman verzorgde ook een tweede bijdrage, namelijk een autobiografische zoektocht naar het waarom van de blijvende indruk die de Britse kinderboekenschrijfster Enid Blyton op haar heeft gehad. Rafaela beschrijft hoe ze ontwaakt uit een sensuele droom met in de hoofdrol een geniale minnaar. Els Moors verdicht en verbeeldt hoe volgens haar een wereldrijk ten onder gaat in een orgie van penetraties. Later in het nummer vormen Klaske Oenema, Els Moors en Sara ten Westenend samen een artistiek trio en geven ze een inkijk in een totaalervaring van tekst en beeld, naar aanleiding van A room of one’s own van Virginia Woolf. Olaf Risee leverde ons een fragment dat zo lijkt geplukt uit één van de best verkopende genres ter wereld, de stationsroman. De dichter Didi de Paris geeft zijn lijf aan zijn lief, en de dichter Stijn Vranken gaat uit de kleren onder het gedicht Vaag in zijn vel. Annemarie Estor en Lies Van Gasse verzorgen een martelkookrubriek. Hanneke Hendrix en Eva Mouton stellen voor u een horoscoop samen die uw leven zal veranderen. Deze laatste ontpopt zich ook tot trendwatcher met als nieuwste look die van het ‘literaire wijf’. Tot slot leest u gedichten van Maud Vanhauwaert, winnares van de literaire wedstrijd Frappant TXT 2010.

De foto’s zijn van Yoeri Hostie.

Wij wensen u veel spelplezier,

De redactie

 

Deus ex Machina en wordt Deus ex Vagina, een literair vrouwenblad voor de zelfbewuste vrouw. We beginnen met een blik in het verleden en vinden inspiratie bij Ninon de Lenclos. Zij leefde in de 17^de  eeuw en was een echte libertijnse vrouw. Ninon schreef vele brieven aan mannen. Deze brieven bevatten raadgevingen voor het veroveren van een vrouw en zijn geschreven met gevoel voor humor. U leest hier een selectie uit de correspondentie van Ninon de Lenclos aan Markies de Sévigné, voor het eerst in Nederlandse vertaling. Helen White leverde enkele visuele gedichten uit Our soft parts. In Het ondoordringbare pantser van de literatuur fileert Geraldine Reymenants het prijzencircus met een vrouwelijke insteek. Hierin wordt de vraag gesteld naar de manier waarop gender de beoordeling van het werk van schrijfsters beïnvloedt. Renate d’Hoker schrijft in het verhaal Drempelvlees de ondernemingen van een meisje dat wil ontmaagd worden. Anneke Smelik beschrijft in Het tijdperk van de gladjanus: het ideaal van het haarloze lichaam hoe haarloosheid het nieuwe schoonheidsideaal vormt. Zij stelt vast dat dit ideaal de grens tussen mens en dier scherp trekt, maar ook een aantal grenzen doet vervagen, namelijk die tussen kind en volwassene, man en vrouw, mens en machine. In Angst voor de ouderdom? Nederlandse glamour girls laten zich zien van hun verleidelijkste kant beschrijft Aagje Swinnen hoe oudere vrouwen als Patricia Paay zich willen profileren als erotisch aantrekkelijke vrouwen. Zij bespreekt hierbij ook het ironiserende werk Mature van de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf.

De foto’s zijn van Mozes De Bruyn.

Wij wensen u veel plezier,

De redactie

 

 

Tien maanden al dwaalt Hauser door onze wereld, zonder te weten wie hij is of waar hij heen gaat. De dichters Lies Van Gasse (Sint-Niklaas) en Annemarie Estor (Antwerpen) bevrijdden hem uit een onbestemd huis en startten een zoektocht naar een vader voor Hauser. Zij zochten een kunstenaar die hun personage een tijdlang wil adopteren, en die naar eigen inzicht een rol wil spelen in het project.  

De genomineerden zijn NU bekend! Zij zijn:

·         Peter Mangelschots met zijn brieven aan Hauser,

·         Frank Pollet met een etherische poëzie- en fotoreeks,

·         De klas toegepaste grafiek van Tim Polfliet met de reizende doosjesmaker, en

·         Dries Van Gasse met ‘L’histoire d’un phénomène’, een stuk voor Contrabas solo. 

De vader zal feestelijk worden geïnstalleerd op zaterdag 26 juni 2010 om 14.20 uur in boekhandel De Groene Waterman in Antwerpen: www.groenewaterman.be.   

Het is dat weekend klantenweekend en Annemarie Estor zal vanaf 14.00 uur voordragen uit haar pas verschenen werk Vuurdoorn me. Om 14.20 uur zullen Lies en Annemarie een moment voor Hauser invoegen en feestelijk bekendmaken wie de vader wordt. Aansluitend hapjes en drankjes, met dank aan de boekhandel!

Op De Papieren Man werpt Hans Cottyn vandaag zijn licht op ons jongste nummer. Zijn besluit? ‘Alles samen een evenwichtig en informatief samengesteld nummer voor zowel de (geïnteresseerde) leek als de meerwaardezoeker.’ Lees hier het hele artikel:

 Het Vlaamse literaire tijdschrift Deus Ex Machina heeft een traditie in gedegen themanummers. Hoewel de redactie de voorbije jaren helemaal is vernieuwd, is het nummer 132 van de 34ste jaargang over Vlaamse kinder- en jeugdliteratuur weer zo’n behartenswaardig themanummer oude stijl. In de inleiding heet het dat “het Vlaamse kinderboek de laatste vier decennia enorm is veranderd. Het boek rukte zich los uit zijn voornamelijk didactische en zalvende cocon om uit te vliegen richting literaire velden. Met richtingwijzers, vangnetten en beoefenaars op zijn odyssee.”

Om dat te illustreren ging de redactie op zoek naar de professionelen van het Vlaamse jeugdboekenvak. Specialiste Karin Kustermans, onder meer bezig met de jeugdboekensite Vertel eens, interviewt Sofie Van Sande, uitgeefster van Lannoo Kinderboek, en Belle Kuijken, Vlaams redacteur van Querido Kinderboek over hun uitgeefmetier. Met Jen De Groeve van De Leeswelp, het enige Vlaamse blad over kinder- en jeugdliteratuur, heeft Kustermans het over de eigenheid van recensies over kinderliteratuur en de stand van zaken in dat deel van het boekenvak. De Groeve luidt overigens een vaker gehoorde alarmbel: “De productiedrang bij uitgevers stijgt jaar na jaar en de bekommernis om kwaliteit lijkt grotendeels verdwenen. Niet alleen verschijnt er te veel dat (nog) niet de moeite waard is, jonge schrijvers worden zo ook bevestigd in de idee dat het ‘goed genoeg’ is. (…) Overal lijkt de vraag naar diepgang en nuance verdwenen te zijn.” Ook de jury van de Gouden Uil voor Jeugdliteratuur sloeg bij monde van voorzitster Jelle Van Riet de laatste jaren af en toe op deze nagel.

Naast deze omcirkelende interviews is er ook plaats voor wat meer diepgravende, soms academische bijdragen over specifieke aspecten van kinder- en jeugdboeken. Sylvie Geerts toont aan de hand van drie bewerkingen van het klassieke verhaal van Odysseus aan dat boeken voor kinderen en jongeren op alle niveaus steeds complexere vormen aannemen. Er is sprake van grensvervaging tussen literatuur voor jongeren en volwassenen. Reine De Pelseneer belicht het belang van het taalplezier bij Edward van de Vendel. Jan Van Coillie richt zijn kennersblik op de kinderpoëzie vanaf de jaren 1970 tot nu en analyseert werk van Ted van Lieshout. Coosje van der Pol exploreert hoe kinderen omgaan met een complexe stijlfiguur als ironie, Vanessa Joosen onderstreept het belang van de creatieve illustratoren die in Vlaanderen aan het werk zijn. Klaas Verplancke, een van hen, heeft het in een gesprek met Pieter van Oudheusden over het belang van een lange leerschool en over het niet tekenen wat er in de tekst staat.

Ten slotte ruimt Deus Ex Machina ook plaats voor oorspronkelijk werk: een sprookje van Ion Creanga, illustraties van Ann Kestens en Tom Schoonooghe en enkele koningen die het noorden kwijt zijn in het sprookjesland van Christian Oster. Alles samen een evenwichtig en informatief samengesteld nummer voor zowel de (geïnteresseerde) leek als de meerwaardezoeker.

 De jongste weken is het in de provincie Antwerpen erg spannend geweest. Vijftig jongeren streden er tegen elkaar in de tekstpodiumwedstrijd Frappant TXT. Nu Met Andere Zinnen de boeken heeft gesloten, werd aan de redactie van Deus Ex Machina gevraagd of zij de winnaars van de wedstrijd niet wilden belonen met een publicatie. DEM twijfelde geen seconde. Wat is er immers leuker dan op de eerste rij te mogen staan voor nieuw talent? Met trots stellen we dan ook de winnaars aan jullie voor! Binnenkort lezen jullie teksten van hen in DEM!

1) Maud Vanhauwaert (26)

2) Yunus Hama (23)

3) Hanne Foblets (23)