Nieuw: wekelijkse column van Maarten Verhelst

Merendree

Ik peinsde er niet aan om de wafelenbak helemaal alleen te organiseren.
Ik belde mijn grootmoeder op en vroeg of zij geen zin
had om drieduizend wafels te bakken tegen overmorgen. Ik hoorde
haar knikken door de telefoon. Het mens knikte altijd. Ze lag te
verkommeren in rusthuis De Verwaarlozing in Merendree. Met
zo’n naam had ik beter kunnen weten.

Ik stapte op mijn Vespa en reed via Winterslag naar Merendree.
Het was een prachtige route. De zon scheen, de vogels floten,
honden likten gretig aan hun eigen ballen. Ik dacht aan mijn jeugd
in Knokke-Heist: woest, geil, ongenadig. Mijn egotripperij staat
daar nog steeds in de straatstenen gebeiteld. Nu nog houden de
plaatselijke wijven hun adem in als ze mijn ouderlijk huis passeren.

Merendree was grootser dan ooit. Eigenzinnig, toekomstgericht. Ik
werd er emotioneel van. Mijn tranen zweefden over het volmaakte
asfalt. Daar was het rusthuis al. Ik rook de eenzaamheid. Mijn
grootmoeder lag op de achtste verdieping. Het personeel hield een
feestje in de kelder. Ik fuifde even mee, dronk een whisky of zes.
Tegen middernacht kroop ik naar boven, naar de vrouw die mij
leerde breien. Ik hield haar hand vast, de hele nacht.

©Maarten Verhelst

 

maartenverhelst_c_koertmartensMaarten Verhelst (32) woont in Papegem, gehucht gekneld tussen Wetteren, Aalst en de E40. Hij is communicatieverantwoordelijke van het Circuscentrum en hoofdredacteur van CircusMagazine. Naast het spelen met zijn vrouw en drie kinderen nemen schrijven, lezen en diepzinnig kijken naar knotwilgen het grootste deel van zijn vrije tijd in.  Mooi geel topje is de naam van zijn blog. 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *