Gedichten van Hedwig Speliers -2-

Een gedicht uit het ‘officiële’ debuut, Ons bergt een cenotaaf (1961)

notulen

Avond vloeit open
boven mijn dorp
dat een worp
een boogscheut ver
te wachten ligt
voor de poort
van mijn woord
voor de ingang
van mijn gedicht.

Over het gelaat
van de olmen
het verstomde gezicht
van de zon
de mislukte vorm
van een wolk
de springvloed
van roestende namen
over spaden
en ploegmes
verspreid.

Vogels uit ’t zuiden
duiken verkild
in de schuren
en blijven uren
uren op wacht
voor de dood
in de vorm
van de nacht.

Bomen bidden
om genade;
hun wortels
zoeken de grond;
vuren worden verlegd
van plaats tot plaats.
Padden, spinnen
de aarde toewaarts
beginnen
een teruglied.

In de omheining
van mijn gedicht
rent een boer rond,
verschiet een ster
en een geloei
als van jaren ver
vult de opening
der hagen.

Traag gloeit
de witte roest
over het staal
van een eg.
In splinters
– de auto reed weg –
sterft een kat
in de dorpsstraat
met vlokken bloed
om haar mond.