De Hugues C. Pernathprijs 2015

[Ingezonden bericht]

pernathDe tweejaarlijkse Hugues C. Pernathprijs voor poëzie ten bedrage van 5.000 € zal in 2015 voor de zestiende maal worden toegekend door het Hugues C. Pernathfonds.

In aanmerking komen ingezonden uitgegeven dichtbundels, gepubliceerd na 16 februari 2013 van Nederlandstalige dichters die op 15 augustus 2015 de leeftijd van 44 jaar niet hebben bereikt.

Komen ook in aanmerking ingezonden onuitgegeven dichtbundels waarbij een uitgeverscontract is gevoegd.

Eerdere winnaars van de H.C. Pernathprijs komen niet in aanmerking.

Een dichtbundel (origineel of fotokopie) kan maar eenmaal worden ingezonden en wel in vijfvoud, onder eigen naam en per gewone post, op het adres van het H.C. Pernathfonds: Minderbroedersstraat 22 B-2000-Antwerpen met vermelding van plaats en datum van geboorte.

De inzendingen worden niet geretourneerd.

Inzenden kan tot en met 5 juni 2015.

Uitreiking op 10 oktober 2015 in het Letterenhuis, Minderbroedersstraat 22 B-2000-Antwerpen.

Column Maarten Verhelst

Licht stofje

Ik reed van Ertvelde naar Costa Rica, maar aan het eerste rondpunt
raakte ik de weg kwijt. Ik stapte uit en vroeg aan een plaatselijke
landbouwer of hij de minst filegevoelige route naar de Atlantische
Oceaan kende. De boer tuurde naar een windmolen in de verte.
Een mengeling van tabak en speeksel sijpelde uit zijn mond toen
hij sprak. Zelf was hij nog nooit buiten Ertvelde geweest – behalve
die ene keer toen een suikerbiet uit zijn tractor viel en op het
grondgebied van Assenede rolde – maar zijn duiven vlogen
wekelijks door heel Europa. Zij konden mij met alle gemak de juiste
weg wijzen.

Ik haalde net mijn portefeuille boven om zijn beste duif te kopen,
toen een van zijn dochters thuiskwam. Ze had blauwe ogen, lang
blond haar en grote borsten. Haar glimlach was fenomenaal, haar
benen eindeloos. Haar kont zag er tegelijkertijd strak en mals uit.
Ze keek mij aan en vroeg of ze mij ergens mee van dienst kon zijn.
Euh ja, stamelde ik, ik ben de weg kwijt. En hoe graag wil ik je
borsten vastnemen en er eens goed mee schudden, dacht ik erbij.

Niet veel later reden we samen op de Autoroute du Soleil, onze
haren wapperden in de wind. We stopten aan een tankstation en
aten een croissant. We lachten met een dikke Duitser, een
luidruchtige Hollander en een achterlijke Vlaams-nationalist.
Spanje was een droom. Lege snelwegen, verlaten dorpen. Voor we
het wisten stonden we op een berg in Portugal te kussen alsof ons
leven ervan afhing. We konden de oceaan al ruiken. Je adem
kriebelde in mijn hals. De horizon trilde, of was het mijn lijf? Je gaf
me jouw trui. Ik zag je tepels door je t-shirt. Licht stofje, zeker in de
H&M gekocht. In volmaakt Ertvelds vroeg je of ik een kind van je
wilde. Nee bitch waren wel de laatste woorden die op mijn tong
lagen.

©Maarten Verhelst

maartenverhelst_c_koertmartensMaarten Verhelst (32) woont in Papegem, gehucht gekneld tussen Wetteren, Aalst en de E40. Hij is communicatieverantwoordelijke van het Circuscentrum en hoofdredacteur van CircusMagazine. Naast het spelen met zijn vrouw en drie kinderen nemen schrijven, lezen en diepzinnig kijken naar knotwilgen het grootste deel van zijn vrije tijd in. Mooi geel topje is de naam van zijn blog.