Marginale knotwilgen
Het leven kan mooi zijn, maar ook hard. Mijn handen bevriezen
van zoveel kou. Ik kijk op en zie een volle maan. De maan kan niet
lachen, maar ziet er toch gelukkig uit. Veel wijzer word ik er niet
van, maar vandaag leek alles op zijn plaats te vallen.
Ik hield altijd al van eindejaarswensen: ze zijn leeg, nietszeggend
en hypocriet. Mijn eindejaarswensen voor mezelf hou ik liever
voor mezelf. Mijn eindejaarswensen voor anderen vertel ik hen
recht in het gezicht. Zo ben ik nu eenmaal.
Wie de laatste steen werpt, is eerder traag. Een berg kan je
beklimmen, maar je kan er ook naar kijken. Ik heb nooit verstaan
waarom mensen naar Clouseau gaan kijken. Geef mij maar
knotwilgen. Hoe marginaler hoe beter.
©Maarten Vehelst
Maarten Verhelst (32) woont in Papegem, gehucht gekneld tussen Wetteren, Aalst en de E40. Hij is communicatieverantwoordelijke van het Circuscentrum en hoofdredacteur van CircusMagazine. Naast het spelen met zijn vrouw en drie kinderen nemen schrijven, lezen en diepzinnig kijken naar knotwilgen het grootste deel van zijn vrije tijd in. Mooi geel topje is de naam van zijn blog.