venetië mijn kloten
[intro] This one’s for all the lovers in the world. Check it out
yeah uhuh. [einde intro]
Hoe bedroefd ik ook keek, de brandweercommandant bleef voet bij
stuk houden. Het was zijn job om risico’s te beperken, onze
samenleving te ontdoen van alle spontaneïteit, conventionele
steriliteit tot het hoogste goed te bombarderen. Zijn overste, de
burgemeester van Wippelgem, deed geen moeite om zijn
bloedworstgrijns te verbergen.
Ik trok mijn conclusies. Hier zou ik de wereld niet veranderen. Op
een knaap als ik zaten ze hier niet te wachten. Hier wilden ze enkel
Krüger Export achterover hijsen, frieten met stoofvleessaus en
mayonaise binnenwerken en de kuisvrouw van de buren
zwaffelen. Ik deed dat ook wel graag, dat moest ik toegeven. Naast
koeien bijeendrijven en kauwen rond de kerktoren tellen, waren
die drie zaken de belangrijkste bezigheden in mijn rijkgevulde
leven.
Het dilemma was hartverscheurend. Maar ik moest sterk zijn, het
heft in eigen handen nemen. Niet achterom kijken, niet
terugblikken. Geen vals sentiment toelaten. Nu was het mijn
moment, nu of nooit. Ik vulde een valies met kleren, frangipanes
uit de Aldi en mijn lievelingsbalpen. Ik haalde diep adem en verliet
mijn ouderlijk huis. Het was vijf minuten stappen naar het
bushokje. De bus naar Ertvelde zou weldra passeren.
©Maarten Verhelst
Maarten Verhelst (32) woont in Papegem, gehucht gekneld tussen Wetteren, Aalst en de E40. Hij is communicatieverantwoordelijke van het Circuscentrum en hoofdredacteur van CircusMagazine. Naast het spelen met zijn vrouw en drie kinderen nemen schrijven, lezen en diepzinnig kijken naar knotwilgen het grootste deel van zijn vrije tijd in. Mooi geel topje is de naam van zijn blog.