Schrijven in een andere taal…

karel Ma…. dat wordt het thema van de nieuwe Deus Ex Machina. Binnenkort in uw bus. Een propvol nummer met enkele grote namen. De dichter op de foto – netjes met de voeten in de teil – komt er ook in. En wel via een brief van Bohumil Hrabal… Samen schreven ze het ‘Manifest van het Neopoëtisme‘, een herneming van het Tsjechische, surrealistische Poëtisme van de jaren 30.  Zijn naam? Karel Mayrisko. Musicus en dichter en Hrabals vriend van het eerste uur.

We keep you posted om het eens in een andere taal te zeggen.

Verfilming van het werk van cultauteur JMH Berckmans

jmh berckmans film3

Op wandel met het Beest II. Barakstad. 6u30

Doctor Pafke is de allereerste verfilming van het werk van cultauteur JMH Berckmans. De kortfilm vertelt over 24 uur in het leven van Pafke, een schizofrene schrijver die tijdelijk bij zijn moeder woont. Pafke leeft ook in een parallelle wereld waarin hij dingen ziet. 
Regisseur-scenarist Kris Verdonck heeft in een vorig leven nauw samengewerkt met auteur Berckmans, en kent diens oeuvre door en door. Op basis van heel veel stukjes uit verschillende kortverhalen bouwde Verdonck een volledig nieuw verhaal, dat van Pafke.

De hoofdrol: Dries De Win (theater Froefroe, VRT)
Muziek: Stijn Meuris en Pascal Deweze.

JMH-Berckmansliefhebber, sponsor dit initiatief via crowdfunding op deze site.
Neem een kijkje achter de schermen op de facebookpagina Doctor Pafke.

Brussel Deze Week bracht JMH Berckmans nog eens in herinnering met dit stukje:

“JMH Berckmans was eigenlijk een soort prozadichter, een literaire jazzmuzikant: hij hield van woorden en zinnen omwille van hun klank en ritme, en ook wel omwille van de associaties die ze oproepen. De precieze betekenis was al van minder belang, want woorden kregen bij Berckmans omwille van de herhaling, de verhaspeling of de context waaraan ze onderworpen werden een heel eigen soort betekenis. In zijn donkere, doorrookte schrijvershol zette hij alle standaards naar zijn hand, en zo kreeg je de ‘jazz op aswoensdag’ of de ‘as op jazzwoensdag’ waarmee hij zijn onvolprezen oeuvre vulde.”

Film: het dagelijkse leven in Berlijn – jaren ’50

02

Menschen am Sonntag ontsproot aan het brein van vier jonge regisseurs die niet veel later stuk voor stuk grote namen zouden worden in Hollywood, namelijk Robert Sodmiak, Edgar G. Ulmer, Billy Wilder en Fred Zinnemann. Hun semidocumentaire momentopname van de levensstijl van jonge Berlijners, vol ogenschijnlijk doordeweekse indrukken en sfeertjes, is een visueel opwindende uitstap in het leven van elke dag, een paar jaar voor het einde van de Weimarrepubliek. Dj Raphaël Marionneau, een specialist van chill-out, creëert een ontspannen sfeer waarin onder meer flarden klassieke muziek te horen zijn.

Dinsdag 16/9 in BOZAR.

PS: eind dit jaar komt Deus Ex Machina met een rijkelijk gevuld nummer over het Berlijn van vandaag.

Gerrit Kouwenaar (1923 – 2014)

Het is een heldere dag het is een donkere wereld
tussen het groene gras is het vlees rood
de mensen laten zich breken voor brood
het is een donkere dag, het is een heldere wereld
de mensen lachen en alles is mogelijk

Ik ging op weg om een appel te plukken
maar op de weg lag een slang

het leven is goed maar het leven kan beter
al die oorlogen tussen twee eeuwige vredes
al dat doodgaan om langer te leven
het leven is goed maar het leven kan beter
vlees is hardleers maar zachter dan benen

ik ging op weg om de dood te ontlopen
maar op de weg stond een ijzeren man

terwijl de mond toehapt wordt de lucht al dunner
terwijl het brood wordt verteerd is de hand nooddruftig
terwijl hier het huis wordt beschreven wordt het elders verbrand
het is een donkere dag het is een donkere wereld
de kranten melden hoe het gegaan is en hoe het niet gaan zal

ik ging op weg om een stad op te bouwen
maar ik tekende torens in kelders

de meester schreef op het bord toekomst liefde en god
behoede het vaderland, en ik vol ogen en mond
ik bootste het na op de lei
maar buiten danste het tastbare buurmeisje
zwevend alsof er geen zwaartekracht was

ik ging op weg om de weg te vinden
maar achter de pudding stond een leeg bord –

Gerrit Kouwenaar